روکش دندان چیست و چرا به آن نیاز داریم؟

یک دندان به دلایل مختلفی ممکن است به روکش دندان نیاز داشته باشد. از آنجا که روکش دندان جایگزین پوشش مینای دندان می شود، پاسخ کلی به این سؤال این است که زمانی که مینای دندان دیگر عملکرد خود را انجام نمی دهد، دندان به روکش نیاز دارد. مینا سخت ترین ماده در بدن انسان است که برای مقاومت دندان های ما در برابر نیروهای حرارتی، شیمیایی و مکانیکی هنگام خوردن و نوشیدن طراحی شده است. اما متأسفانه شکست ناپذیر نیست.

روکش دندان چیست؟

“روکش دندان” اصطلاحی است که برای اکثر افراد آشنا است، گرچه برخی از آن به عنوان “کلاه” یاد می کنند. در واقع منبع انگلیسی این واژه “crown” در دندانپزشکی دو کاربرد دارد. از کلمه crown به معنای تاج دندان برای توصیف قسمت آناتومیک هر دندانی استفاده می شود که از لثه و استخوان بیرون آمده است. تاج دندان ریشه دندان را شامل نمی شود و در یک دندان سالم، مینای دندان تمام تاج را پوشش می دهد. crown همچنین ممکن است به نوع خاصی از ترمیم دندان اشاره داشته باشد که کل تاج آناتومیکی دندان را در بر می گیرد. این همان روکش است که در ادامه این مقاله به آن خواهیم پرداخت. روکش دندان معمولاً قسمتی از دندان که در معرض محیط دهان قرار دارد را می پوشاند (ما آن را پوشش کامل می نامیم) و جایگزین تمام مینای دندان می شود. به این معنا که لبه های روکش دندان که حاشیه نامیده می شوند، بسیار نزدیک به بافت های لثه اطراف دندان قرار دارند. قرارگیری دقیق حاشیه ها به عوامل متعددی بستگی دارد که دندانپزشک شما هنگام طراحی روکش در نظر می گیرد.

چرا برخی از دندان ها به روکش دندان نیاز دارند؟

یک دندان ممکن است به دلایل مختلف به روکش دندان نیاز داشته باشد. از آنجا که روکش دندان جایگزین پوشش مینای دندان می شود، پاسخ کلی به این پرسش این است که زمانی که مینا دیگر عملکرد خود را انجام نمی دهد، دندان به روکش نیاز دارد. مینا سخت ترین ماده در بدن انسان است که برای مقاومت در برابر نیروهای حرارتی، شیمیایی و مکانیکی طراحی شده است که دندان های ما هنگام خوردن و نوشیدن با آنها مواجه می شوند. اما متأسفانه شکست ناپذیر نیست.

مینای دندان مستعد ترک خوردن، فرسایش اسیدی و پوسیدگی (حفره) است. همه اینها می توانند منجر به نیاز به یک روکش شوند. موارد زیر از جمله شایع ترین دلایلی هستند که ممکن است دندان به خاطر آنها به پوشش داده شدن با روکش نیاز داشته باشد.

• حفره های بزرگ- حفره ها عفونت های باکتریایی مینا و سایر مواد سختی هستند که هر دندان را تشکیل می دهند. باکتری ها از قندها تغذیه می کنند و اسیدی تولید می کنند که می تواند مینای دندان را حل کرده و امکان نفوذ به دندان را برای باکتری ها فراهم می کند. همانطور که یک حفره پیشرفت می کند، مینای دندان را ضعیف و شکننده می کند به گونه ای که دیگر نمی تواند از عملکرد سالم جویدن پشتیبانی کند. دندانپزشک شما اندازه یک حفره و مقدار ساختار دندان سالم باقی مانده را ارزیابی می کند تا مشخص نماید که آیا دندان به پر کردن نیاز دارد یا روکش دندان. در بسیاری از موارد، حفره به قدری بزرگ است که آنچه از دندان باقی می ماند، نمی تواند پرکردگی را تحمل کند.
• پرکردگی های بزرگ- وجود یک پر شدگی بزرگ در دندان ممکن است باعث نیاز به قرار گیری روکش روی دندان شود. در حالی که پر شدگی یک ترمیم فوق العاده برای جایگزینی ساختار دندان از بین رفته در اثر پوسیدگی است، اما به دندان استحکام نمی بخشد. به سادگی سوراخ را پر می کند. هنگامی که پرکردگی بزرگ است و بیش از نیمی از دندان در معرض دید را تشکیل می دهد، ممکن است برای جلوگیری از آسیب بیشتر، روکش لازم باشد.
• فرسایش شدید اسیدی- بیمارانی که از رفلاکس شدید اسید یا GERD رنج می برند، یا افرادی که عادات اسیدی دارند (مانند نوشیدن روزانه نوشابه)، اغلب مقادیر قابل توجهی از مینای دندان را از طریق فرسایش از دست می دهند. بازسازی این دندان ها و جایگزینی مینای از دست رفته دندان برای جلوگیری از آسیب بیشتر و حتی از بین رفتن خود دندان ضروری است.
• از بین رفتن مینای دندان در اثر فشردن یا ساییدن شدید مینا- یکی دیگر از مناطقی که دچار از دست دادن قابل توجه مینای دندان می شود، از بین رفتن سطح جونده دندان ها در نتیجه ساییدن و فرسودن مکانیکی است که در اثر فشردن و یا ساییدن شدید (دندان قروچه یا براکسیسم) در طول خواب رخ می دهد. این منجر به کوتاه و مسطح شدن دندان ها می شود زیرا مینای دندان به آرامی از بین می رود. همانند فرسایش اسیدی، بازسازی این دندان ها به جلوگیری از آسیب بیشتر و در نهایت از دست دادن دندان کمک می کند.
• دندان های ترک خورده- در حالی که احتمال ایجاد ترک روی دندان هایی که دارای پرکردگی های بزرگ هستند، بیشتر است، اما تیک خوردگی ها ممکن است در دندان های سالم نیز رخ دهند. ترک ها در دندان های مولر عقب افرادی که در شب دندان های خود را روی هم فشار می دهند یا به هم می سایند، شایع است. همچنین ممکن است ناشی از آسیبی مانند گاز زدن یک جسم سخت و خارجی باشد. وقتی دندان ترک می خورد، عدم وجود مینا در برخی جاهای دندان باعث می شود که هم حس دما و هم باکتری ها به دندان نفوذ کنند. ترک اغلب منجر به ایجاد حفره و حساسیت به سرما و یا نیروهای جویدن می شود.
• درمان ریشه- در نهایت، دندانی که تحت درمان ریشه قرار می گیرد معمولاً به پوشش کامل با روکش دندان نیاز دارد. علت این است که درمان ریشه اعصاب و عروق خونرسان را از محفظه توخالی داخل دندان حذف می کند. بدون خونرسانی، دندان ها شکننده و به راحتی شکسته می شوند. از آنجا که آنها درون خود هیچ عصبی ندارند، دندان هایی که تحت درمان ریشه قرار می گیرند، علائم ترک خوردگی دندان را تجربه نمی کنند، بنابراین بیماران اغلب متوجه علائم هشدار دهنده مشکل نمی شوند. روکش دندان برای جلوگیری از شکستگی آن پس از درمان ریشه ضروری است.

فرآیند قرار گرفتن روکش روی دندان شامل چه مراحلی است؟

برای ساخت روکشی که کاملاً متناسب باشد، ابتدا دندانپزشک خود دندان را آماده می کند. آماده سازی شامل برداشتن لایه مینای دندان است تا روکش بتواند بدون حجیم یا ناراحت کننده بودن ترمیم، جایگزین آن شود. دندانپزشک همچنین هرگونه پوسیدگی یا مواد پرکننده موجود را حذف می کند. اساساً دندانپزشک باید آنقدر پایین برود تا به ساختار سالم دندان برسد و از آنجا بازسازی را آغاز کند.

فرآیند قرار گرفتن روکش روی دندان شامل چه مراحلی است؟

مینا پوشش محافظ دندان است و بدون آن دندان به گرما و سرما حساس است. به همین دلیل است که تهیه روکش دندان معمولاً به بی حسی موضعی نیاز دارد (اما زمانی که دندان تحت درمان ریشه قرار می گیرد دیگر به بی حسی نیاز نیست، زیرا دیگر عصبی داخل دندان وجود ندارد تا آن ناراحتی را احساس کند). همچنین به همین دلیل است که تا زمان ساخته شدن روکش نهایی، برای مدت زمان لازم باید دندان با روکش موقت پوشانده شود. روکش موقت دندان را در برابر احساسات ناخوشایند عایق می کند و فضای روکش نهایی را حفظ می کند.

فرآیند گام به گام دریافت روکش دندان

مراجعه اول:

برای اطمینان از راحتی شما از بی حسی موضعی استفاده می شود.

دندانپزشک با شکل دادن به ساختار خارجی دندان و از بین بردن پوسیدگی یا مواد پرکننده موجود، دندان را برای روکش آماده می کند.

بخش هایی از دندان که به شدت شکسته شده اند ممکن است به بازسازی نیاز داشته باشند. این مرحله احساسی شبیه پر کردن دندان ایجاد خواهد کرد.

پس از آن، یا یک اسکن سه بعدی داخل دهانی از دندان آماده شده گرفته می شود تا یک ماکت دقیق برای لابراتوار دندانپزشکی ارسال شود، یا از قالب های سنتی برای قالب گیری از دندان آماده شده استفاده می شود و سپس برای لابراتوار دندانپزشکی ارسال می شود.

دندانپزشک در همان جلسه یک روکش موقت درست می کند که فضا را پر می کند و از دندان محافظت می کند، سپس با استفاده از سمان موقت دندان، آن را روی دندان شما می چسباند.

این روکش موقت شماست. دستورالعمل های مراقبت ویژه ارائه خواهند شد که تا زمان دریافت روکش نهایی دندان آسیب پذیر شما در معرض هیچ خطری قرار نگیرد.

فرآیند قرار گرفتن روکش روی دندان

مراجعه دوم (معمولاً 2 هفته بعد):

اگر دندان حساس باشد، در صورت درخواست شما ، بی حسی موضعی در دسترس است. برای این مرحله همیشه بی حسی لازم نیست.

روکش موقت برداشته می شود و سمان موقت اضافی تمیز می شود.

دندانپزشک روکش نهایی را روی دندان قرار می دهد و تناسب صحیح را با استفاده از تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس با دقت زیاد تایید می کند.

تا زمانی که روکش جدید شما احساس راحتی کند، هر گونه تنظیمات لازم در محل باید انجام می شوند.

در نهایت از سمان دائمی دندانپزشکی برای چسباندن روکش دائمی به دندان استفاده می شود.

آیا قرار دادن روکش دندان روی دندان دردناک است؟

به طور کلی، خیر.

ممکن است برخی از مراحل آماده سازی دندان یا دریافت روکش وجود داشته باشند که برای شما ناراحت کننده باشند، اما هنگام دریافت روکش دندان نباید درد را تجربه کنید. دندانپزشک شما همیشه با استفاده از بی حسی موضعی در تلاش است تا اطمینان حاصل کند که بیماران طی هر فرایندی راحت هستند. هنگامی که دندان شما در طول فرآیند آماده سازی برای روکش بی حس می شود، نباید چیزی احساس کنید. شما باید انتظار داشته باشید که دندان در چند روز اول پس از آماده سازی روکش دندان کمی درد داشته و یا حساس باشد، چیزی شبیه علائم پس از پر کردن دندان. هر گونه علائمی باید طی یک دوره 2 تا 3 هفته ای از بین برود، به گونه ای که وقتی برای دریافت روکش نهایی بازمی گردید، دندان «طبیعی» به نظر برسد. روکش موقت شما باید هنگام گاز زدن احساس راحتی داشته باشد و روی زبان شما صاف باشد، یعنی هیچ لبه تیزی نداشته باشد تا از بریدن یا خراشیدن زبان و سایر بافت های نرم داخل دهان اجتناب شود.

مزایا و معایب روکش های دندانی

روکش های دندانی به ندرت انتخابی هستند، بنابراین بحث در مورد مزایا و معایب ممکن است کمی بی ربط باشد. اگر به روکش نیاز دارید، ترمیم دندانی متفاوت (مانند پرکردن) واقعاً دندان را ترمیم نمی کند و فقط یک “اصلاح” موقتی ایجاد می کند. با این حال، درک مزایا و معایب روکش دندان کمک می کند تا بتوانید بهترین سرمایه گذاری را انجام دهید و بهترین مراقبت طولانی مدت را برای دندان های خود ارائه دهید.

مزایا و معایب روکش های دندانی

مزایا

• دندان را به طور کامل به شکل، اندازه و عملکرد مناسب باز می گرداند.
• از ساختار زیرین دندان در برابر آسیب بیشتر محافظت می کند.
• ظاهر دندان را بهبود می بخشد و بیمار را قادر می سازد تا اعتماد به نفس خود را برای لبخند زدن باز یابد.
• ماندگاری طولانی با نگهداری صحیح.

معایب

• نسبتاً پر هزینه هستند (در مقایسه با پرکردن دندان، اما از هزینه از دست دادن و جایگزینی دندان ارزان تر هستند)
• معمولاً به دو مرتبه مراجعه به دندانپزشک نیاز دارند.

انواع روکش های دندان چیست؟

در حال حاضر روکش های دندانی از مواد مختلفی ساخته می شوند. برخی از مواد خاص نسبت به سایرین ظاهری بهتری دارند و برخی برای مقاومت در برابر نیروهای سنگین محکم تر هستند. ما خلاصه ای سریع از مهم ترین ویژگی های متداول ترین مواد مورد استفاده برای ساخت روکش های دندانی را ارائه خواهیم داد.

روکش های طلا

روکش دندان تمام طلا امروزه به ندرت توسط دندانپزشکان استفاده می شود، اما با استفاده از ترکیبی از فلزات نجیب بالا ساخته می شود. طلا این مزیت را دارد که نسبت به دندان های مقابل که در برابر آن بایت بسته می شود، بسیار ملایم است. همچنین می تواند بسیار نازک باشد، بنابراین می توان به حفظ ساختار سالم دندان کمک کند. روکش های فلزی همچنین دارای برخی از خواص ضد باکتریایی هستند که باعث می شود در برابر ایجاد حفره های جدید در حاشیه کمی مقاوم تر باشند.

روکش سنتی پرسلن جوش خورده روی فلز

در چند دهه اخیر، روکش دندانی که بیشترین محبوبیت را داشته است، روکش ساخته شده از پرسلن ذوب شده روی مواد فلزی بوده است. این روکش دارای هسته ای از فلز نقره ای رنگ است که با پرسلن همرنگ دندان پوشانده شده است. این نوع روکش ها نسبت به روکش های طلا مزیت زیبایی آشکاری دارند. هسته فلزی، ظاهری مات به روکش می دهد. این نوع روکش ها ضخامت بیشتری دارند، بنابراین دندانپزشک شما برای ساخت روکش های PFM نسبت به روکش های تمام طلا باید ساختار بیشتری از دندان سالم حذف کند. این روکش ها برای چندین دهه محکم و بادوام هستند، گرچه تحت نیروهای سنگین یا مخرب شکسته می شوند.

روکش های تمام پرسلن

روکش های تمام پرسلن، طبیعی ترین و زیباترین روکش هایی هستند که لابراتوار دندانپزشکی شما می تواند بسازد. آنها این امکان را ایجاد می کنند تا مقداری نور از داخل آنها منعکس شود (شفاف نشان داده می شوند)، درست مانند مینای دندان واقعی. بدون هیچ فلزی هستند، بنابراین هیچ تیرگی یا فلزی در ظاهر روکش وجود ندارد. روکش های تمام پرسلن چندان محافظه کارانه نیستند، لازم است مقدار مناسبی از دندان ها برداشته شود و نسبت به PFM خطر شکستگی بیشتری دارند.

روکش های زیرکونیا

زیرکونیا یک ماده نسبتاً جدید است که مانند پرسلن، سرامیک همرنگ دندان است، اما با ویژگی های استحکام بیشتر و شباهت بیشتر به روکش های فلزی. هیچ رنگ فلزی تیره ای در زیرکونیا وجود ندارد و به سختی می شکند تقریباً می توان گفت شکستن آن عملاً غیرممکن است. ظاهر زیبای آنها تقریباً به زیبایی روکش های تمام پرسلن است. با این حال، روکش های زیرکونیا این نقطه ضعف را دارند که کمتر از دندان های طبیعی شما شفاف به نظر می رسند.

روکش های دندان چقدر دوام دارند؟

روکش دندان سرمایه گذاری قابل توجهی است که برای سلامت دهان شما انجام می شود. خبر خوب این است که با مراقبت طولانی مدت مناسب، روکش ها می توانند چندین دهه دوام بیاورند!

طول عمر معمول یک روکش دندان چقدر است؟

بیشتر روکش های دندانی بین پنج تا پانزده سال ماندگاری دارند (به این معنا که به کار دندانپزشکی بیشتر روی دندان نیاز ندارند). طول عمر روکش های دندانی بر اساس جنس روکش و به طور گسترده ای بر اساس مراقبت و نگهداری توسط بیمار متفاوت است.

شرکت های بیمه دندانپزشکی معمولاً تنها زمانی هزینه تعویض روکش های دندانی را پرداخت می کنند که روکش اول حداقل پنج سال قبل قرار داده شده باشد.

چه عواملی روی طول عمر روکش دندان شما تأثیر می گذارند؟

شایع ترین دلیلی که یک روکش برای چندین دهه دوام نمی آورد، ایجاد یک حفره جدید در لبه یا حاشیه روکش است. این معمولاً نتیجه احساس امنیت کاذبی است که افراد هنگام دریافت روکش دندان دارند. آنها به اشتباه تصور می کنند که دندان دیگر در معرض خطر پوسیدگی قرار ندارد. حقیقت این است که دندان بیشتر در معرض خطر پوسیدگی قرار دارد و شما باید با جدیت بیشتری از آن مراقبت کنید.

به منظور افزایش طول عمر روکش دندان خود، با رعایت بهداشت دهان و دندان در منزل و مراجعه منظم به دندانپزشک خود برای پاکسازی تخصصی دندان ها، معاینات و درمان های موضعی فلوراید برای کمک به تقویت دندان ها، باید با پوسیدگی ها مبارزه کنید. این برای افزایش طول عمر هر ترمیم دندانی صادق است.

یکی دیگر از عوامل شایع در کاهش طول عمر روکش های دندانی شکستگی ناشی از نیروهای سنگین است که به دندان ها وارد می شوند. اگر در هنگام خواب علائمی از فشردن و یا ساییدن دندان ها روی یکدیگر (دندان قروچه) نشان دادید، دندانپزشک یک محافظ دهان برای استفاده در شب برای شما تجویز خواهد کرد استفاده منظم از این ابزار از دندان ها و هرگونه ترمیم دندانی محافظت خواهد کرد و طول عمر روکش ها و پرکردگی ها و همچنین خود دندان های شما را افزایش خواهد داد.

روکش های دندانی: گام های بعدی شما

روکش دندان می تواند دندان طبیعی شما را بازسازی و حفظ کند و سال ها عملکرد سالم جویدن را برای شما فراهم کند. ما مفتخریم که با دقت و دلسوزی به همه بیماران خود خدمت می کنیم. تیم ما اینجاست تا به شما کمک کند تا هر گونه مراقبت دندانی ضروری را به منظور حفظ سلامت دهان و دندان های خود در دهه های آینده دریافت کنید.