ترمیم های مستقیم و غیر مستقیم دندانی

ترمیم اصطلاحی است که در دندانپزشکی برای توصیف ترمیم ساختار از دست رفته یا آسیب دیده دندان استفاده می شود. ترمیم ها به دو صورت مستقیم یا غیرمستقیم طبقه بندی می شوند. ترمیم های مستقیم، ترمیم هایی هستند که در داخل دهان (مانند پر کردن) انجام می شوند، در حالی که ترمیم های غیرمستقیم در خارج از دهان شکل می گیرند و سپس در یک فرایند جداگانه به دندان یا ساختار دندان نگهدارنده چسبانده می شوند (مثلاً شامل روکش ها و ونیرها). اینکه چه چیزی برای شما مناسب است به مشکلی که با آن مواجه هستید بستگی دارد، اما ترجیحات شخصی شما نیز ممکن است بتوانند در تصمیم گیری شما نقش داشته باشند.

ترمیم دندان

ترمیم مستقیم

با ترمیم مستقیم دندان، تمام کار در داخل دهان ساخته و تکمیل می شود. این فرایند که معمولاً به عنوان پر کردن نامیده می شود، شامل قرار دادن یک ماده چکش خوار درون یک حفره آماده و تمیز شده است. سپس این ماده برای احیاء ساختار (و گاهی اوقات ظاهر) دندان آسیب دیده سخت می شود.

پر کردن دندان یکی از محافظه کارانه ترین راه ها برای ترمیم دندان است و اغلب کم تهاجم ترین راه است. معمولاً از سه ماده برای این کار استفاده می شود:

• آمالگام نقره ترکیبی از 50 درصد جیوه و 50 درصد نقره، قلع، روی و مس است. از مزایای آمالگام نقره می توان به ارزان بودن، نصب آسان و استحکام و دوام استثنایی آن اشاره کرد. از جنبه های منفی آن این است که، از نظر زیبایی شناسی خوشایند نیست و مستعد انبساط و انقباض است. این ممکن است باعث ترک خوردن دندان یا به دام افتادن غذا و باکتری شود و باعث پوسیدگی شود. استفاده از جیوه نیز بحث برانگیز است.
• پر شدگی های کامپوزیت، ساخته شده از رزین های مصنوعی، بسیار محبوب هستند زیرا می توانند با رنگ دندان های شما هماهنگ شوند. با این حال، آنها بسیار گرانتر از پر شدگیهای آمالگام نقره هستند و دوام کمتری دارند و هر پنج سال یا بیشتر به تعویض نیاز دارند.
• پر کردگی گلاس آینومر با مخلوط کردن پودر شیشه سیلیکات و اسید پلی آکریلیک ایجاد می شود تا یک عامل باندینگ سفت شده و کرم- رنگ ایجاد شود. نکته مثبت این است که قیمت آنها متوسط ​​است، جابجا نمی شوند و منقبض نمی شوند و حاوی ترکیبات آزاد کننده فلوراید هستند که می توانند از پوسیدگی دندان جلوگیری کنند.

شکل دیگری از ترمیم مستقیم، باندینگ مستقیم دندانی است. این به فرایندی اشاره دارد که در آن از یک ماده باندینگ بتونه- مانند برای ترمیم ترک ها، تغییر شکل دندان ها یا کاهش فاصله بین دندان ها استفاده می شود. عامل باندینگ به گونه ای شکل داده می شود که با زیبایی بهینه دندان مطابقت داشته باشد و سپس با لامپ کیور داخل دهان خشک می شود.

در 24 سپتامبر 2020، سازمان غذا و دارو توصیه ای را علیه دادن پرکننده های جیوه برای برخی افراد پرخطر در صورت امکان و مناسب منتشر کرد- بویژه:

• زنانی که باردار هستند یا قصد بارداری دارند.
• زنانی که در حال شیردهی هستند.
• کودکان زیر 6 سال.
• افراد مبتلا به برخی بیماری های عصبی از قبل موجود، اختلال در عملکرد کلیه، یا آلرژی های شناخته شده به جیوه

این افراد باید جایگزین هایی مانند رزین های کامپوزیت یا پرکننده های سمان گلاس آینومر دریافت کنند. حذف مواد پرکننده جیوه موجود توصیه نمی شود، زیرا انجام این کار خطر قرار گرفتن در معرض فلز را افزایش می دهد.

ترمیم مستقیم و غیر مستقیم دندان

ترمیم غیر مستقیم

با ترمیم غیرمستقیم دندان، ساخت در خارج از دهان اتفاق می افتد. مثلاً می توان به روکش ها، ونیرها، بریج ها، ایمپلنت ها، اینله ها و آنله ها اشاره کرد. در حالی که برخی افراد از پروتز به عنوان نوعی ترمیم غیر مستقیم یاد می کنند، این اصطلاح معمولاً به جای دندان ثابت یا متحرک دائمی یا نیمه دائمی به کار می رود.

از آنجا که این فرایندها به کار بیشتری نیاز دارند (مانند قالب دندان، آماده سازی دندان، ساخت و ونیر موقت، بریج یا روکش)، معمولاً پرهزینه هستند. از سوی دیگر، آنها می توانند ظاهر زیبایی دندان های شما را افزایش دهند یا هنگامی که آسیب شدید یا گسترده است، راه حلی پایدارتر و ماندگارتر ارائه دهند.

ترمیم غیر مستقیم دندان

در میان متداول ترین گزینه های ترمیم غیر مستقیم:

• ونیرها که تحت عنوان باندینگ غیرمستقیم دندان نیز شناخته می شوند، پوسته های نازکی از پرسلن هستند که می توانند مینای دندان آسیب دیده، لکه دار یا بد شکل را جایگزین کنند یا پوشش دهند. آنها با استفاده از قالب دندان های شما ساخته می شوند و به دلیل رنگ و شفافیت آنها بسیار مطلوب هستند. مینای طبیعی دندان شما را تقلید می کنند.
• روکش های دندانی که تحت عنوان کلاهک های دندانی نیز شناخته می شوند، ابزارهایی هستند که سطح دندان را کاملاً می پوشانند. آنها معمولاً با سمان دندانی به سطح آماده شده چسبانده می شوند که استحکام یا ظاهر دندان را بهبود می بخشد. روکش ها ممکن است از فلز (مانند طلا یا تیتانیوم)، سرامیک (مانند زیرکونیا، سیلیس یا آلومینیوم) یا کامپوزیت فلز- سرامیک ساخته شوند.

• بریج ها دندان های مصنوعی هستند که بین دندان های واقعی چسبانده می شوند تا شکافی که از دندان ها کشیده شده یا از دست رفته به جا مانده است را پر کنند. دندان های طبیعی که بریج را نگه می دارند اباتمنت نامیده می شوند. یک بریج ممکن است ثابت باشد (به دو دندان تکیه گاه متصل شود)، کنتی لور (به یک دندان تکیه گاه متصل شود)، یا چسبیده شده (سمان شده به دندان های تکیه گاه مجاور). بریج معمولاً از پرسلن، فلز یا پرسلن ذوب شده روی فلز (PFM) ساخته شده است.
• ایمپلنت ها ابزارهای دندانی هستند که با جراحی درون استخوان فک ثابت می شوند. ایمپلنت ممکن است برای حمایت از روکش و بریج استفاده شود. این فرایند اغلب به چندین مرحله برای ایجاد یک پروتز موقت، کشیدن دندان آسیب دیده، آماده سازی محل ایمپلنت، ساخت پروتز دائمی و چسباندن ایمپلنت نیاز دارد. پس از تکمیل، ممکن است 3 تا 6 ماه طول بکشد تا استخوان جدید در اطراف ایمپلنت تشکیل شود (جوش بخورد) و آن را در جای خود محکم کند.
• اینله ها شبیه پرشدگی ها هستند اما به جای استفاده از مواد چکش خوار، از قالب دندانی با استفاده از پرسلن، طلا یا کامپوزیت رزین ایجاد می شوند. اینله قالب گیری شده، که ظاهر دندان طبیعی را تقلید می کند، سپس در جای خود سمان (چسبانده) می شود. اینله ها نسبت به پرکننده ها کمتر مستعد جمع شدن هستند و معمولاً زمانی از آنها استفاده می شود که پوسیدگی یا شکستگی گسترده باشد.
• آنله ها نمونه های گسترده تری از اینله هستند. به جای ترمیم ناحیه شکسته یا پوسیده، یک آنله جایگزین تکه های دندان شکسته شده می شود. تفاوت آنله با روکش در این است که فقط قسمتی از دندان را می پوشاند نه کل دندان را.